Veranderen, nee dank u.
De meeste mensen houden niet zo van veranderingen. Dus eigenlijk is het helemaal niet zo gek dat ik op maandag meestal aardappels eet en op dinsdag spaghetti. Gewoon omdat het zo makkelijk is, hoef ik niets te veranderen aan m’n boodschappenlijstje van de zaterdag. Wennen aan verandering begint eigenlijk al wanneer je kind bent. Overstappen van een heerlijke flesvoeding naar een plastic lepel in je mond, best een grote verandering. Of van die vertrouwde basisschool naar de middelbare, hoe lastig was dat. En niet te vergeten de verandering naar je eerste eigen woning. Dan verandert echt alles. Maar toch kwam elke verandering weer goed. Gewoon, omdat m’n moeder me vertelde dat ieder kind na de basisschool naar de middelbare ging. Ze legde me uit dat iedereen die later wilde werken, niet altijd op de basisschool kon blijven. Het feit dat ik zelf mee mocht kiezen naar welke school ik wilde, maakte het allemaal een stuk makkelijker. En eenmaal op de nieuwe school viel het allemaal reuze mee, eigenlijk was het er gewoon leuk.
Ook in ons dagelijkse werk moeten we regelmatig veranderen. Omdat de regelgeving verandert, of omdat het efficiënter kan. Of gewoon, omdat de directeur het nu eenmaal zo wil. Ik zou willen dat elk bedrijf het deed zoals mijn moeder. Vertel eerst eens waarom veranderen zo hard nodig is, kom met feiten en overtuig. Laat mensen meedenken over de verandering. De meest waardevolle oplossingen komen vaak van de werkvloer. Om vervolgens met elkaar de verandering door te voeren. Samenwerken aan de verandering verbindt. Zelfs dan gaat degene met de meeste weerstand na verloop van tijd ook overstag.
Ondertussen lijkt deze blog bijna een hulde te zijn aan Betteke van Ruler, communicatiegoeroe pur sang. Zij beschreef ooit in een model hoe zij vindt dat elke verandering moet gaan. En verhip, ze heeft gelijk! Veranderen, is eigenlijk zo gek nog niet. Misschien toch maar eens op maandag spaghetti eten dan.
